O izolacjach przeciwwilgociowych i przeciwwodnych budynku
Hydroizolacje, tak nazywamy izolacje przeciwwodne i przeciwwilgociowe, stanowią zabezpieczenie przed przedostawaniem się wilgoci do budynku i jego elementów.
Aby rozpocząć rozmowę o rodzajach hydro izolacji należy najpierw określić rodzaje wilgoci:
• Wilgoć z otoczenia; najogólniej mówiąc jest to wilgoć opadowa oraz z wód gruntowych
• Wilgoć podciągana kapilarnie; jest to podciąganie wilgoci z niższych partii gruntu. Podciąganie kapilarne występuje również w samych gruntach i w zależności od ich rodzaju, może to być od kilku cm nawet do kilku metrów. Natomiast wysokość podciągania kapilarnego wody w konstrukcjach murowych może przekraczać nawet 3m.
• Dyfuzja (przenikanie) wilgoci – przenikanie pary wodnej przez przegrodę budowlaną z strefy o większej wilgotności do strefy o mniejszej wilgotności i jest związana z różnicą ciśnienia. Występuje przede wszystkim w materiałach porowatych.
Jako zabezpieczenie przed przenikaniem wilgoci do budynków stosujemy izolacje przeciwwodnie i przeciwwilgociowe stosowane bezpośrednio na lub w elementach budowlanych. Wyróżniamy następujące rodzaje izolacji:
• Izolacja pozioma jako odcięcie poziome w elementach zagrożonych ryzykiem kapilarnego podciągania wilgoci. W przypadku projektowania izolacji poziomych ważne jest dobre rozpoznanie rodzaju gruntu oraz warunków wodnych a w szczególności wysokości występowania poziomu wody gruntowej w najniekorzystniejszych miesiącach. Izolacje poziome stosuje się zazwyczaj w kilku miejscach. Przyjęło się, że dolną izolację poziomą układa się na dole ściany fundamentowej tzn. pomiędzy ławą i ścianą fundamentową lub z przesunięciem o jedną warstwę bloczków w górę. Jeśli budynek jest podpiwniczony, to łączy się ją z izolacją poziomą posadzki piwnicy, a górną izolację poziomą układa się w ścianie bezpośrednio pod stropem parteru. W budynku niepodpiwniczonym górną warstwę izolacji poziomej wykonuje się między ścianą fundamentową a stojącą na niej ścianą parteru. Istotne tu jest to, aby górna izolacja pozioma była wykonana powyżej poziomu przyległego gruntu. Gdy podłoga jest ułożona bezpośrednio na gruncie, najlepszym rozwiązaniem jest połączenie tej izolacji z izolacją podłogi w jedną całość.
Izolacje poziome wykonuje się zazwyczaj z dwóch warstw papy lub folii o szerokości równej co najmniej szerokości ściany. Papy i folie stosowane do izolacji fundamentowych muszą mieć dosyć wysoką wytrzymałość mechaniczną, dlatego należy dobrać je na podstawie wytycznych stosowania producentów i nie należy na nich oszczędzać, gdyż koszt wykonania izolacji poziomych do kosztu usunięcia usterek jakie mogą wyniknąć z ich niewłaściwego wykonania lub braku jest znikomy.
• Izolacja pionowa zapobiega przenikaniu wilgoci (izolacja przeciwwilgociowa) lub wody (izolacja
przeciwwodna) z gruntu przez ściany fundamentowe do wewnątrz budynku lub samych ścian fundamentowych; układa się ją po stronie zewnętrznej ławy i ściany fundamentowej oraz łączy z izolacją poziomą.
Rodzaje izolacji ze względu na ryzyko zawilgocenia budynku.
Ze względu na różne warunki gruntowo-wodne w zależności od występowania ryzyka przedostawania się wilgoci lub wody do budynku i jego elementów projektant podejmuje decyzje o zastosowaniu odpowiedniego rodzaju zabezpieczania przed tym niekorzystnym zjawiskiem.
Projektant jest odpowiedzialny za właściwy dobór rodzaju hydroizolacji, a ma do dyspozycji następujące warianty:
Izolacja typu lekkiego
Stosowana, gdy budynek jest posadowiony na gruntach przepuszczalnych (niespoistych np.: żwir, piasek), przy jednocześnie niskim poziomie wód gruntowych. Występuje wtedy szybkie odprowadzenie wody opadowej i nie istnieje zagrożenie działania wody pod ciśnieniem na przegrody budowli. Izolacje typu lekkiego składają się zazwyczaj z kilkuwarstwowej powłoki ochronnej, nałożonej na odpowiednio zagruntowane podłoże, wyprowadzonej na wysokość ok 30 cm ponad poziom terenu.
Powłokę ochronna wykonuje się:
• z kilku warstw powłok bitumicznych nakładanych na zimno lub na gorąco– z lepików asfaltowych, emulsji asfaltowych, dyspersji asfaltowo–gumowych lub mas bitumiczno–polimerowych; ponieważ powłoki bitumiczne mają niewielką grubość, nawet przy kilku warstwach, rola izolacji polega przede wszystkim na zamknięciu porów w wierzchniej warstwie ściany.
• z szczelnych tynków, np. tynków renowacyjnych. Jednak z racji na wyższą cenę, zazwyczaj stosowane jako rozwiązania naprawcze, a nie przy nowobudowanych obiektach.
Jeżeli istnieje możliwość krótkotrwałego działania wody zawieszonej pod ciśnieniem, izolacje tego typu
można stosować tylko pod warunkiem wykonania skutecznego drenażu zapewniającego odprowadzenie wód opadowych.
Izolacja typu średniego
Stosowana, gdy budynek jest posadowiony na gruntach słabo przepuszczalnych (spoistych np.: glina, ił) przy niskim poziomie wód gruntowych. Istnieje wtedy możliwość krótkotrwałego występowania w gruncie wody zawieszonej pod ciśnieniem.
Izolacje typu średniego zbudowane są:
• z dwóch warstw masy bitumiczno–polimerowej; w pierwszą warstwę wtapia się tkaninę zbrojącą z włókna szklanego powlekanego tworzywem sztucznym
Izolacja typu ciężkiego
Stosowana w przypadku wysokiego poziomu wody gruntowej lub w przypadku możliwości długotrwałego działania wody wywołującej parcie hydrostatyczne na ściany.
Wykonuje się je najczęściej w postaci:
• wanny z betonu wodoszczelnego, wykonując z niego ściany i płytę posadzki z odpowiednim uszczelnieniem (np. specjalnymi taśmami bentonitowymi) wszystkich przerw roboczych i dylatacji.
• z dwóch warstw masy bitumiczno-polimerowej z wtopioną siatka zbrojącą. Izolację wyporwadza sie ok. 50 cm ponad poziom najwyższego spodziewanego poziomu wody gruntowej lub ponad poziom terenu
Opisane rozwiązania są tylko zarysem najbardziej popularnych rozwiązań izolacji typu lekkiego, średniego i ciężkiego. Istniej również szereg innych, również bardziej zaawansowanych technologicznie rozwiązań.